ประวัติหมีแพนด้าหมีแพนด้ายักษ์
จัดเป็นสัตว์สัญลักษณ์ของจีน ที่พบตามธรรมชาติได้เฉพาะในเขตมณฑลเสฉวลเท่านั้น บริเวณที่หมีแพนด้ายักษ์ชอบอาศัย คือ พื้นที่ที่เป็นป่าไม้ไผ่หนาทึบ มีอากาศหนาวเย็นและชื่น ลักษณะลวดลายบริเวณลำตัวของหมีแพนด้าจะมีสีขาว ยกเว้นหู รอบตา จมูก ปาก แขน ขา และไหล่จะเป็นสีดำ เมื่อโตเต็มที่จะมีความสู่ประมาณ 70-80 เซนติเมตร และมีน้ำหนักสูงถึง 100-150 กิโลกรัม หมีแพนด้าตัวผู้จะมีขนาดใหญ่กว่าตัวเมีย ไม่มีใครทราบว่า หมีแพนด้าที่อาศัยอยู่ตามธรรมชาติมีอายุยืนนานเท่าใด แต่เราทราบว่าหมีแพนด้าที่เลี้ยงไว้ในกรงมีอายุถึง 20 ปี อาหารหลักของหมีแพนด้า คือ “ไผ่ธนู” มันจะใช้เวลา 14 ชั่วโมง 1 วัน เพื่อกินอาหาร และใช้เวลา 10 ชั่วโมงเพื่อการพักผ่อน โดยจะนอนเป็นเวลา 2-4 ชั่วโมงต่อครั้ง ช่วงที่มันกระฉับกระเฉงมากที่สุดคือ ช่วงเช้าตรูและช่วงบ่าย การผสมพันธุ์ของหมีแพนด้ายักษ์ เกิดขึ้นในช่วงอายุ 4-5 ปี ระหว่างเดือนมีนาคมถึงเดือนพฤษภาคม แต่ปัญหาที่ยุ่งยากก็คือ หมีแพนด้ามีความต้องการผสมพันธุ์เฉลี่ยต่อปีเพียง 2-3 วันเท่านั้น ซึ่งสิ่งเหล่านี้เป็นสาเหตุสำคัญอย่างหนึ่งที่ทำให้การเพิ่มจำนวนประชากรของหมีแพนด้าเป็นไปอย่างช้าๆ จากอดีตจนถึงปัจจุบัน จีนได้ดำเนินการทุกวิถีทางเพื่อยับยั้งการลดจำนวนลงของหมีแพนด้าโดยในปี ค.ศ. 1979 ได้ริเริ่มดำเนินโครงการ “อนุรักษ์หมีแพนด้า” โดยการช่วยเหลือและสนับสนุนของกองทุนสัตว์ป่าโลก (WWF) และปัจจุบันจีนมีนโยบาย “ให้เช่าหมีแพนด้า” โดยอนุญาติให้สวนสัตว์ในต่างประเทศยืมหมีแพนด้าไปเลี้ยงได้ และเงินที่ได้มาจะถูกนำไปใช้ในการอนุรักษ์หมีแพนด้า ซึ่งปัจจุบันประเทศที่เช่าหมีแพนด้าไปเลี้ยงมีอยู่ 2 ประเทศ คือ ญี่ปุ่นและสหรัฐอเมริกา
หมีแว่น
จัดเป็นสัตว์สัญลักษณ์ของจีน ที่พบตามธรรมชาติได้เฉพาะในเขตมณฑลเสฉวลเท่านั้น บริเวณที่หมีแพนด้ายักษ์ชอบอาศัย คือ พื้นที่ที่เป็นป่าไม้ไผ่หนาทึบ มีอากาศหนาวเย็นและชื่น ลักษณะลวดลายบริเวณลำตัวของหมีแพนด้าจะมีสีขาว ยกเว้นหู รอบตา จมูก ปาก แขน ขา และไหล่จะเป็นสีดำ เมื่อโตเต็มที่จะมีความสู่ประมาณ 70-80 เซนติเมตร และมีน้ำหนักสูงถึง 100-150 กิโลกรัม หมีแพนด้าตัวผู้จะมีขนาดใหญ่กว่าตัวเมีย ไม่มีใครทราบว่า หมีแพนด้าที่อาศัยอยู่ตามธรรมชาติมีอายุยืนนานเท่าใด แต่เราทราบว่าหมีแพนด้าที่เลี้ยงไว้ในกรงมีอายุถึง 20 ปี อาหารหลักของหมีแพนด้า คือ “ไผ่ธนู” มันจะใช้เวลา 14 ชั่วโมง 1 วัน เพื่อกินอาหาร และใช้เวลา 10 ชั่วโมงเพื่อการพักผ่อน โดยจะนอนเป็นเวลา 2-4 ชั่วโมงต่อครั้ง ช่วงที่มันกระฉับกระเฉงมากที่สุดคือ ช่วงเช้าตรูและช่วงบ่าย การผสมพันธุ์ของหมีแพนด้ายักษ์ เกิดขึ้นในช่วงอายุ 4-5 ปี ระหว่างเดือนมีนาคมถึงเดือนพฤษภาคม แต่ปัญหาที่ยุ่งยากก็คือ หมีแพนด้ามีความต้องการผสมพันธุ์เฉลี่ยต่อปีเพียง 2-3 วันเท่านั้น ซึ่งสิ่งเหล่านี้เป็นสาเหตุสำคัญอย่างหนึ่งที่ทำให้การเพิ่มจำนวนประชากรของหมีแพนด้าเป็นไปอย่างช้าๆ จากอดีตจนถึงปัจจุบัน จีนได้ดำเนินการทุกวิถีทางเพื่อยับยั้งการลดจำนวนลงของหมีแพนด้าโดยในปี ค.ศ. 1979 ได้ริเริ่มดำเนินโครงการ “อนุรักษ์หมีแพนด้า” โดยการช่วยเหลือและสนับสนุนของกองทุนสัตว์ป่าโลก (WWF) และปัจจุบันจีนมีนโยบาย “ให้เช่าหมีแพนด้า” โดยอนุญาติให้สวนสัตว์ในต่างประเทศยืมหมีแพนด้าไปเลี้ยงได้ และเงินที่ได้มาจะถูกนำไปใช้ในการอนุรักษ์หมีแพนด้า ซึ่งปัจจุบันประเทศที่เช่าหมีแพนด้าไปเลี้ยงมีอยู่ 2 ประเทศ คือ ญี่ปุ่นและสหรัฐอเมริกา
หมีแว่นมีขนสีดำกับสีเบจมีลักษณะสีที่โดดเด่น เกือบทั่วใบหน้าและส่วนบนของหน้ามีขนสีขาว โดยเฉพาะรอบดวงตาเป็นวงกลมคล้ายสวมแว่นอยู่ อันเป็นที่มาของชื่อ ตัวผู้มีขนาดใหญ่กว่าตัวเมีย
หมีแว่นตัวผู้ขนาดโตเต็มที่มีน้ำหนักประมาณ 100–200 กิโลกรัม (220–440 ปอนด์) ขณะที่ตัวเมียมีน้ำหนักประมาณ 35–82 กิโลกรัม มีความสูงตั้งแต่ 120–200 เซนติเมตร (47–79 นิ้ว) ขณะที่ความยาวหางประมาณ 7 เซนติเมตร (2.8 นิ้ว) ความกว้างของบ่าตั้งแต่ 60–90 เซนติเมตร (24–30 นิ้ว)
หมีแว่น อาศัยอยู่ีในป่าเมฆและป่าดิบ หรือที่ราบสูงของทวีปอเมริกาใต้แถบเทือกเขาแอนดีส เช่น โบลิเวีย, เอกวาดอร์, เวเนซุเอลา, เปรู, ปานามา และอาร์เจนตินา เป็นหมีที่หากินและอยู่อาศัยบนต้นไม้เป็นหลัก แม้จะมีน้ำหนักตัวมากก็สามารถปีนป่ายต้นไม้ได้อย่างคล่องแคล่ว โดยใช้กรงเล็บที่แหลมคม ซึ่งประกอบด้วยสารเคอราตินที่แข็งแกร่ง รวมถึงสามารถกระโดดจากต้นไม้ต้นหนึ่งไปยังอีกต้นหนึ่งได้ด้วย แต่หมีวัยอ่อนกว่าจะมีความชำนาญน้อยกว่าหมีที่มีอายุมากกว่า ขณะที่จะปีนลงต้นไม้นอกจากจะใช้การไต่ลงด้วยกรงเล็บแล้วยังใช้ประโยชน์จากแรงโน้มถ่วงอีกด้วย
